En zo zijn we aanbeland bij deel 4 van onze reisverslagen van het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland. Ongelooflijk hoeveel er hier te zien is op één eiland! Nadat we het zuid-oosten met onder andere Lake Tekapo, Mount Cook, het uiterste zuiden met The Catlins en Milford Sound en het zuid-westen met Queenstown en de gletsjers ontdekt hebben, is het nu tijd voor het bovenste stuk van het Zuidereiland. We zullen er iets sneller door moeten, want onze tijd begint te dringen. We vertrekken dus uit Hokitika, langs de Pancake rocks en slaan het noord-westelijke deel eventjes over omdat we een uitnodiging hebben om te gaan kayakken in Havelock.
Pancake rocks
Met een beetje pijn in het hart verlaten we ons verblijf in Hokitika (zie vorig reisverslag). Maar er ligt alweer veel moois in het verschiet! Eerste stop zijn de Pancake Rocks, die hun naam niet gestolen hebben. Het lijkt alsof ze bestaan uit verschillende lagen pannenkoeken die op elkaar gestapeld zijn. Het is duidelijk een toeristische attractie geworden langs de westkust, want na de rust van Hokitika komen we plots weer tussen alle (gekke) toeristen terecht. We snappen echter wel waarom. De rotsen zijn absoluut uniek en het is er prachtig om rond te wandelen.
Er zijn ook blow holes, gaten in de rotsen waar de golven inslaan en dan wordt het water met veel kracht de lucht ingespoten. Je moet er wel op het juiste moment zijn om ze te kunnen bewonderen (hoogtij) en wij zijn net een beetje te laat om ze in hun vol ornaat te zien. Maar we worden toch nog getrakteerd op een kleinere show.
En dan nog één iets dat we graag wilden meegeven. Overal stonden er borden langs de wandelpaden om voorzichtig te zijn bij het nemen van foto’s. Borden met het opschrift: ‘Een mooie foto is niet je leven waard! Ga niet over de afsluiting!’. Blijkbaar zijn er al verschillende incidenten, zelfs met dodelijke afloop, geweest van toeristen die de ‘Instagram’ foto willen! Wij zijn zelf ook heel actief op Instagram, maar het is ongelooflijk dat mensen werkelijk hun leven riskeren om de perfecte foto te hebben!
Havelock – Malborough
Een tussenstop bij Murchison
Vanaf de Pancake Rocks verlaten we de kust en nemen we de weg landinwaarts, richting Havelock. Het is echter een lange weg, dus we zoeken ons nog een leuke camping in het midden. En die vinden we in Murchison bij het Riverside Holiday Park. We kunnen er onze tent opzetten omringd door de natuur. En er zijn paarden in de wei naast ons, tot groot plezier van Yuna!
De campground ligt aan de rivier, en ’s avonds gaat Jurgen met de kindjes nog een duik nemen in het toch ietwat frisse water. Hij trakteert er ons nog op een echte ‘elegante’ Tarzan swing in het water! Een heerlijke avond en weer een bewijs hoe prachtig Nieuw-Zeeland is. Zelfs op deze absoluut niet toeristische plek is het fantastisch mooi!
Kajakken met Pelorus Eco Adventures
De volgende ochtend vertrekken we op tijd, want vanavond moeten we in Havelock zijn. We mogen er blijven slapen bij Pelorus Eco Adventures en de volgende dag een familie kayak tocht op de Pelorus River doen. We kijken er erg naar uit want na een week of twee kamperen in vaak koud weer, zal een nachtje in een gewoon bed ongetwijfeld heel erg deugd doen. Hier vind je een volledig verslag (in het Engels) en veel meer foto’s van onze avonturen bij Pelorus Eco Adventures.
Wanneer we aankomen in ons verblijf, The Bluemoon Lodge, kan ons geluk niet op! Heerlijke bedjes en een prachtig uitzicht over de haven van Havelock. We houden het bij een rustig namiddagje met monopoly spelen en ons avondmaal voorbereiden. Havelock is de thuisbasis van de groene mossel! Dat moeten we, als Belgische mossel-eters, toch zeker eens proberen! Dus Jurgen bereidt overheerlijke groene mossels met frietjes vergezeld met een plaatselijke witte Malborough wijn! En van onze duurdere maaltijden, maar het moet gezegd, het smaakte fantastisch! En we konden deze streek toch niet bezoeken zonder een wijntje te proeven en een mosseltje te eten.
De volgende ochtend zijn we klaar voor ons kajak avontuur. De kindjes hebben er heel veel zin in, want kajakken stond voor Hanne op nummer één op haar lijstje. Enkele scenes uit de Hobbit films zijn hier opgenomen dus tijdens onze tocht gaan we op zoek naar deze plekken. We peddelen rustig voort, springen eens in het water, bewonderen een kleine waterval en de natuur en genieten vooral van de rust! Een heerlijke voormiddag! In de namiddag zetten we onze tocht verder door de Malborough streek en bewonderen de wijngaarden op weg naar onze volgende stop in het noorden van het Zuidereiland.
Nelson – Golden Bay
Onze camping aan Ruby Bay
We hebben via Wikicamps, een hele goedkope camping gevonden aan de kust, net voorbij Nelson. Op weg er naartoe, zien we al van ver een rookpluim. Blijkbaar is er net een bosbrand begonnen (het is extreem droog) niet ver van Nelson. Tegen de tijd dat we aankomen op onze camping, is de smalle rookpluim uitgegroeid tot een gigantische omvang. Blijkbaar zijn wij zelf niet in gevaar, maar het is wel eng om te horen dat mensen hun huizen verliezen en hoe moeilijk ze de brand onder controle krijgen. Uiteindelijk zal hij bijna een week duren.
Onze camping zelf, McKee Memorial Reserve is fantastisch. We kamperen vlak bij het strand, er is een mooie speeltuin, basic faciliteiten en maar $6 per nacht.
Op weg naar Farewell Spit
De volgende dag vertrekken we met de auto voor een lange rit richting het uiterste noorden van het Zuidereiland. We rijden voor het Abel Tasman National Park. Jammer genoeg kunnen we dat niet bezoeken. Het schijnt één van de absolute toppers te zijn, maar je kan het enkel te voet of met de kajak bezoeken. De wandeltochten zijn aan de lange kant voor onze meisjes en we hebben het ook onvoldoende op voorhand voorbereid. Daarvoor zullen we dus nog eens terug moeten komen.
Doel van onze autorit is Farewell Spit, een landtong in het meest noordelijke punt van het Zuidereiland. Deze zandbank is de grootste ter wereld en vormt een waar vogelparadijs. Af en toe spoelen er ook grote groepen walvissen aan. Het weer zit niet helemaal mee, het waait hard, regent soms en het is koud. Maar dat doet de natuur hier eigenlijk nog meer tot zijn recht komen. De ruige kust van Nieuw-Zeeland op zijn best. Na een, niet al te lange, wandeling langs het strand aan het begin van de zandbank, gaan we toch voor een lekker warm drankje in het plaatselijke Farewell Spit Cafe.
Wharariki Beach
Daarna stoppen we nog voor een laatste highlight, het Wharariki Beach. Een wandeling door de glooiende grasvelden vol met schapen (het typische beeld van Nieuw-Zeeland) brengt ons naar een prachtig wit zandstrand.
Gigantische zandduinen hebben vrij spel in de wind, en de meisjes vinden het fantastisch! Ze laten zich vallen, rollen naar beneden, spurten weer naar boven, … En wij genieten van de natuurpracht! Werkelijk één van de mooiste stranden waar we al geweest zijn. Met grote rotsen in het water, die vooral tijdens zonsondergang prachtig uitkomen. Maar het is een beetje te koud om tot dan te wachten. Dus moe maar voldaan kruipen we weer in onze auto richting onze camping, want de volgende dag rijden we richting Kaikoura.
Kaikoura
Kaikoura ligt aan de oostkust van het Zuidereiland. Een lange rit voor de boeg dus van Nelson tot daar. We passeren weer voorbij Havelock en rijden verder richting de Queen Charlotte Drive. Dat is een weg die langs de Queen Charlotte Sound loopt, één van de toproutes in Nieuw-Zeeland geflankeerd door fjorden en kliffen. De rit is inderdaad fantastisch, al hadden we er ons iets meer bij voorgesteld. Of zijn we verwend aan het worden?
Aardbevingen
Naarmate we Kaikoura naderen, wordt het langzaamaan duidelijk wat hier enkele jaren geleden gebeurd is. In November 2016 vond er een zware aardbeving plaats in dit deel van het Zuidereiland. Nieuw-Zeeland ligt op de Ring Of Fire, een grote breuklijn die onder andere langs Indonesië, Nieuw-Zeeland en Hawaii loopt.
Kaikoura ontdekken
In Kaikoura vinden we een leuke camping, opnieuw met speeltuin en vlak aan de zee. Iedereen komt naar hier om dolfijnen en walvissen te spotten. Het is hier een waar maritiem paradijs. Je kan hier met het vliegtuig boven de walvissen hangen, met de boot op zoek gaan, … Maar we beslissen toch om voor de dolfijnen te gaan.
Ondanks dat we heel graag walvissen willen zien, vrezen we dat het ons veel geld zal kosten om misschien 1 walvis te zien (al krijg je je geld terug als je er geen ziet). Bij de dolfijnen is de kans veel groter dat je grote groepen ziet en de meisjes willen ook al heel de reis eens dolfijnen zien! Je kan ook zwemmen met de dolfijnen, maar dat is jammer genoeg volzet. We kunnen gelukkig wel nog een plekje op de boot bemachtigen voor 2 dagen later.
Dus eerst nog een dagje op het gemak. We gaan wandelen langs de kust van Kaikoura, en die is opnieuw adembenemend. Prachtige paden leiden ons langs de rotsige kust en daarna bovenop de kliffen. We zien zeehonden, allerlei vogels, barsten in de kliffen veroorzaakt door de aardbeving en de woeste kust van Nieuw-Zeeland. Ondertussen zien we boten voor de kust varen en vliegtuigen overvliegen, dus we kijken al uit naar de volgende dag. Voor de dolfijnen varen Dolphine Encounter Kaikoura 3 keer per dag uit (zij zijn ook de enigen waarmee je de dolfijnen kan bezoeken). Wij hebben gekozen voor de boottocht bij zonsopgang. We moeten vroeg uit de veren dus, rond 4u30!
Dolfijnen zoeken
Bij het ochtendgloren piekt het een beetje en is het vooral heel koud wanneer we uit onze tent kruipen, maar we hebben er zin in. We rijden naar de basis van Dolphin Encounter en worden klaargestoomd. De mensen die met de dolfijnen zwemmen krijgen nog een extra briefing. Het grappige is dat ze onder water moeten zingen en geluiden maken, omdat de dolfijnen dan rond hen zullen blijven zwemmen.
En dan is het tijd om te vertrekken. De zon komt al bijna op, ik denk dat ze een beetje te laat vertrokken zijn, maar goed. We zijn net op zee als ze boven de horizon komt piepen en net dan vliegt er ook een grote albatros voorbij! Wat een prachtig beest is dat toch!
De zoektocht naar de dolfijnen is spannend! Het blijven wilde dieren, dus het is altijd afwachten hoeveel je er ziet. Er zwemmen hier twee soorten in deze wateren, en ze leven in grote groepen van verschillende honderden dolfijnen per groep. En dan is het plots zover! De eerste dolfijnen duiken op voor de boot en voor we het weten zijn ze overal! De zwemmers gaan in het water en wij genieten met volle teugen.
Overal rond om ons zijn de dolfijnen aan het zwemmen en doen ze salto’s (voor- en achterwaarts). Ik wist niet dat dolfijnen in het wild dat ook zo graag doen! Wanneer we op zoek gaan naar de volgende groep, zwemmen de dolfijnen volle snelheid mee met de boot! De kindjes vinden het fantastisch ( en wij ook). Vooral als ze net voor de boot uit het water springen. Ondertussen krijgen we ook warme chocomelk aangeboden.
Na een flink uur van dolfijnen spotten, keren we voldaan terug naar de kust. Ware het niet dat ondertussen de helft van de boot met een emmertje bij de hand zit. Waaronder ook mama en Yuna. Bij mama blijft het net bij het vasthouden van de emmer, Yuna moet er jammer genoeg aan geloven. Waarschijnlijk net iets teveel chocomelk. Al zal ook het voortdurend staren naar de golven niet geholpen hebben. Ondanks dit was het absoluut een fantastische ervaring, eentje die we nooit meer gaan vergeten!
Banks Peninsula – Akaroa
Na Kaikoura zetten we onze tocht verder naar Christchurch, waar onze lus van het Zuidereiland rond zal zijn. Maar eerst willen we nog Banks Peninsula bezoeken. Een oud vulkanisch schiereiland vlakbij Christchurch dat prachtig schijnt te zijn! Na een lange tocht vanuit Kaikoura komen we aan op het schiereiland en inderdaad, de views zijn prachtig!
We hebben twee leuke campings gevonden en rijden naar de eerste, vlak aan de zee. Jammer genoeg is die blijkbaar volzet, en dus rijden we weer naar de andere kant van Banks Peninsula. Die tweede camping Onuku Farm Hostel is een beetje alternatief, maar blijkt uiteindelijk fantastisch te zijn! Ze ligt hoog in de heuvels met een prachtig zicht over het water. We hebben er alles wat we nodig hebben, liggen net naast een prachtige houten chalet met zeteltjes, een keuken, hangmatten en enkele schapen die vrij rond lopen.
De volgende dag gaan we Akaroa gaan bezoeken, de grootste stad op het schiereiland en heel gezellig. Het stadje staat vol oude pittoreske gebouwen en huizen, een beetje in oud-engelse stijl met vooral veel bloemen overal! Het is er zalig om rond te wandelen en aangezien het weer beter is, zitten we ook eventjes aan het strand. De kindjes hebben wat speeltijd verdiend na al dat ontdekken! We vinden het er heerlijk, ware het niet dat het blijkbaar wel de aanmeer plaats is van grote cruiseschepen die het stadje wel overspoelen.
Dus na enkele uren rond te kuieren, keren we terug naar de rust van onze camping. Vandaar hebben we een prachtig zicht op het cruiseschip dat in de baai ligt. Hanne kan er uren naar kijken, ze is lichtjes gefascineerd door cruiseschepen sinds we op reis zijn. Dat zullen we toch eens in onze reisplanning moeten opnemen!
Christchurch – Picton
Ons tweede bezoek aan Christchurch
Na twee heerlijke dagen op de Banks Peninsula, komen we weer aan in Christchurch. We vinden er een heerlijke rustige camping, Christchurch Top 10 Holiday Park, met groen gras en veel speelruimte en speeltuinen voor de kindjes, wat je niet zou verwachten in zo een grote stad.
Het wordt onze laatste kampeerplaats, want over 2 dagen mogen we onze mobilhome ophalen (nog één van Hanne haar dromen). Een mobilhome voor de volledige duur van ons verblijf hier was te duur. Maar we gaan een ‘relocation’ doen, de maatschappij heeft een mobilhome in Christchurch staan en die moet voor de volgende klant naar Auckland. Zij betalen de ferry van het Zuidereiland naar het Noordereiland en wij hoeven maar $5 dollar per dag te betalen. We hebben 5 dagen om hem naar zijn bestemming te brengen. Een perfecte deal voor ons!
Eerst gaan we nog een dagje op ontdekking in Christchurch, want we hadden de stad in het begin niet echt bezocht. De stad is heerlijk rustig, met prachtige gebouwen, groene parken en een mooie rivier die er doorheen loopt. We wandelen er langs een gratis museum en alhoewel het bijna sluitingstijd is gaan we er toch snel nog eens door! En we wandelen langs de kathedraal, die door een aardbeving in 2011 (met vele doden tot gevolg) volledig verwoest is. Ook hier is duidelijk hoe de natuur in Nieuw-Zeeland eigenlijk het land in zijn macht heeft. Na een heerlijke dag, passeren we ’s avonds toevallig nog langs een food festival. Een paar hapjes later kruipen we voor de laatste keer in onze tent.
Ons nieuwe huis, de mobilhome
De volgende ochtend gaan we onze huurauto afleveren en onze mobilhome van Maui ophalen. Uiteraard gaat dat niet ongelooflijk vlot en na een paar uurtjes wachten kunnen we dan toch vertrekken. De kindjes vinden het fantastisch! Gun eigen bedje dat van het plafond naar beneden zakt, het tafeltje waar ze aanzitten, ons eigen huisje op wielen.
We rijden snel door naar Picton (weer helemaal in het noorden van het Zuidereiland) waar de ferry naar het Noordereiland vertrekt die we de volgende dag moeten nemen. Bij aankomst in Picton ontdekken we een bakkerij met Nederlandse roots, waar ze heerlijke ‘pies’ verkopen. Een soort warme bladerdeeg koek met een vulling naar keuze vanbinnen. Ze hebben er met stoverij, Thaise curry, kaas en kip, … Overheerlijk! Waarom hebben we dat niet eerder ontdekt!!
We vinden een plaatsje op een veel te kleine camping en na wat heen en weer gemanoeuvreer, krijgen we de mobilhome geparkeerd. Wanneer we de volgende ochtend willen vertrekken, geeft de mobilhome een alarm (die heel de camping kan horen). De handrem is neer, maar hij zegt dat het niet zo is. De paniek slaat ons al om het hart (ons karma met auto’s is niet zo goed, bijvoorbeeld ook in Australië) en we vrezen dat er iets kapot is en we de boot zullen missen. We bellen de hulplijn en gelukkig kan ze ons helpen. Na de auto aan- en uit te zetten en de handrem weer op te trekken en naar beneden te laten is het opgelost. Oef… Noordereiland, we komen eraan!!
