This post may contain affiliate links. If you make a purchase through one of these links, we may receive a commission at no extra cost to you. Please read our affiliate disclosure and privacy policy for more information
Vroeger zeiden we altijd al lachend: ‘Als je een gat begint te graven in België kom je uit in Nieuw-Zeeland’. Nieuw-Zeeland is voor ons Europeanen echt één van de verste bestemmingen ter wereld. Dus nu we relatief dichtbij waren in Australië, leek het ons toch iets eenvoudiger om het vliegtuig te nemen dan een tunnel te graven. Na een korte vlucht van 3u komen we aan op het Zuidereiland, in Christchurch.
Toch wel een droom die uitkomt, want Nieuw-Zeeland stond al jaren op onze bucket list, maar leek tot nu toe letterlijk bijna onbereikbaar. Het is heel duur om eens voor 2 of 3 weekjes naar daar te gaan. Vol goede moed starten we dus aan ons 5-weken durende Nieuw-Zeeland avontuur! Omdat NZ een dure reisbestemming is, en we toch wel low-budget reizen, hebben we beslist om een auto te huren voor onze eerste 3 weken op het Zuidereiland. Hotels zijn geen optie, dus het plan is om goedkoop kampeerspullen aan te kopen en met de tent NZ te ontdekken.
Christchurch, onze eerste stop
Bij het ophalen van onze huurauto, blijkt die gelukkig ietwat groot uit te vallen. We hadden ons al een beetje (lees: Heleen niet en ik heel veel ?) zorgen gemaakt of al onze bagage, kampeerspullen en kinderen wel in de auto zouden kunnen. Maar dat blijkt gelukkig geen probleem te zijn! Na de luchthaven gaan we meteen naar de Warehouse op zoek naar tent, stoelen, kookvuur enz… We hadden gelezen dat dit de plek is om goedkoop aan toch vrij kwalitatief gerief te geraken.
Jammer genoeg zitten we in het absolute hoogseizoen (niet zo goed gepland van ons) en zijn de prijzen van de campervans schandalig hoog. Wat wel heel jammer is, want dat lijkt ons toch nog steeds de leukste manier om rond te trekken. Maar goed, enkele uren later hebben we een auto, kampeerspullen en voedsel om enkele dagen te overleven!
Wigram Hostel
Voor onze eerste nacht hebben we voor alle zekerheid een nachtje in het Wigram hostel geboekt via Airbnb. Het is een oude legerkazerne uit WOII waar de Britse piloten verbleven. Nadien was het een opleidingskazerne voor de NZ piloten. Wat een plezier om hier te verblijven! Net alsof je 50 jaar terug wandelt in de tijd. Er zou zo maar eens een soldaat kunnen binnenwandelen uit WOII. Het is een oud gebouw en ze proberen het te renoveren en onderhouden op basis van de inkomsten van mensen die er verblijven. Dus als je een beetje voorbij het oude kan kijken, is dit een absoluut topverblijf voor weinig geld!
Wigram Air museum
Dichtbij ons hotel ligt het gratis te bezoeken luchtvaartmuseum. Omdat je geen toegang moet betalen, lagen onze verwachtingen niet echt hoog. We zijn dan ook aangenaam verrast door het aantal prachtige vliegtuigen dat er tentoongesteld is. Ze hebben hier in Nieuw-Zeeland een stevig stukje geschiedenis wat WOII betreft. Heel wat Nieuw-Zeelandse piloten kwamen naar Europa om ons mee te bevrijden van de Duitsers. En ook hier in de Pacific was het miserie troef. Interessant om ook dit deel van NZ eens te ontdekken. Het was een heel informatief en mooi museum om in rond te lopen! Absoluut eens de moeite waard voor een bezoekje!
Maar kom… nu wordt het toch wel tijd om het binnenland in te trekken! Christchurch gaan we bezoeken wanneer we onze huurauto terug komen afleveren! Nu kunnen we niet wachten om de bekende natuurpracht van het Zuidereiland te gaan bewonderen!
Lake Tekapo
Vanuit Chirstchurch gaan we richting Lake Tekapo en Mount Cook, de hoogste bergtop van Nieuw-Zeeland en onderdeel van de prachtige Southern Alps. Bijna maken we nog een omweg langs Mount Summer maar door het slechte weer kiezen we toch voor de snelle weg richting Tekapo. Ze spreken toch over echte bergpassen, en we hebben nu niet onmiddellijk zin om op onze eerste dag al onmiddellijk tot het uiterste te gaan. Van zodra we langs de MW73 de Mc Kenzie streek binnen rijden doemen de bergen voor ons op. We rijden langs Geraldine, Fairlie en Burkes Pass tot we Lake Tekapo zien opduiken.
Lake Tekapo is een turquoise blauw meer met op de achtergrond fantastische bergen. Je kan je ogen echt niet geloven, het blauwste water dat we al gezien hebben! De kleur ontstaat blijkbaar door gesmolten water van de gletsjers. Gelukkig is het weer wat opgeklaard en hebben we een super uitzicht over het meer en de hoge bergtoppen.
Onze eerste camping in Nieuw-Zeeland
We blijven niet te lang bij het meer hangen, want campings (zeker de budgetvriendelijke) kunnen wel snel vol lopen. Daarom trekken we verder naar Lake Alexandria en daar vinden we (dankzij WikiCamps) een eerste prachtige kampeerplaats. We zitten tussen de glooiende heuvels, en in het lange gras. Al snel verdwijnen Yuna en Hanne tussen het gras en kunnen mama en papa voor de eerste keer de tent opzetten. Gelukkig valt dit allemaal goed mee, ook dankzij het elektrische pompje dat we ons gelukkig toch aangeschaft hebben. In Australië hadden we dat niet en waren er ongeveer 500 op- en neergaande voetbewegingen nodig om de nodige lucht in een plastieken omhulsel, bijgenaamd luchtmatras te krijgen.
De eerste wijn kan vloeien en met een lekkere zelfgemaakt pasta kan de zon verder achter de heuvel zakken. We gaan nog even van de zonsondergang bij het meer genieten voordat we vrij snel in ons tentje kruipen. De temperaturen, dat is wel een ander paar mouwen. We moeten toch eventjes aanpassen en ’s nachts kruipen we dicht tegen elkaar aan, want warm is het niet in onze tent. Maar wat een prachtige eerste camping was dit! Dat belooft veel goeds voor de rest van Nieuw-Zeeland!
Kerk van de Goede Herder – Mount John
De volgende ochtend gaan we, alvorens verder te rijden naar Aoraki/Mount Cook, Lake Tekapo nog eens verder gaan ontdekken. Aan het meer staat 1 van de bekenste kerkjes van Nieuw-Zeeland, Church Of The Good Sheppard. Dat het bekend is, valt onmiddellijk op… Bussen Chinezen komen toe voor DE foto van het meer. En nu hebben we niets tegen Chinezen, maar ze zijn altijd met veel, luid en ze willen allemaal in een fantastische pose op de foto. Maar goed, na redelijk wat geduld hebben we ook de kans om zelf te genieten van de view, en OK, ook DE foto te nemen. Nog een beetje genieten aan het meer zelf en dan rijden we Mount John op.
Voor 8€ mag je een retourtje naar boven rijden. Gelukkig hoef ik niet te sturen en zorgt Heleen er voor dat we veilig boven geraken! Ondanks de wind heb je er een fantastisch uitzicht over de weide omgeving en Lake Tekapo. Er staan ook verschillende sterrenkoepels opgesteld want dit is één van de beste plaatsen van het zuidelijk halfrond om naar de sterren te kijken. Gelukkig zijn er tegenwoordig al digitale camera’s want anders was ons budget voor NZ al naar de vaantjes aan filmrolletjes.
Maar we moeten verder… we besluiten om ondanks het iets mindere weerbericht (zijnde regen en rukwinden van 125km/u) toch al naar naar Mount Cook National park te rijden.
Mount Cook National Park
246 foto’s en 13 filmpjes later passeren we Lake Pukaki en nemen de M80 richting Mount Cook. Normaal zie je in de verte Mount Cook en zijn kompanen liggen maar het aantal wolken neemt toe en het begint steeds harder te regenen. We kunnen nog net een lavendelveld bezoeken voordat het slecht weer toeslaat.
White Horse Hill Campground
Wanneer we de White Horse Hill campground bereiken is er bijna geen zicht meer en regent het hard. Dit is een DOC camping. Dat wil zeggen uitgebaad door de overheid en natuurorganisatie. Dit zijn hele goedkope campings, met weinig voorzieningen maar vaak op de meest mooie plaatsen. Hoe het er hier uit ziet, geen idee. Het regent zo hard dat we eigenlijk niet uit de auto kunnen. We parkeren dus onze auto en kijken naar Lord of the Rings. Aangezien we in Nieuw-Zeeland zijn, vinden we toch dat de kindjes die films ook beter gezien hebben.
We besluiten om in onze auto te overnachten want ook de wind gaat wild tekeer en het water stroomt van de hellingen. Heleen zorgt ervoor (ondanks mijn stille protest…) dat de achterbank plat kan, alle bagage links zodat de kindjes kunnen neer liggen om te slapen. Achteraf gezien een gouden zet want de kindjes kunnen vrij makkelijk in slaap vallen. Ook onze zetels kunnen plat waardoor de nacht in de auto nog meevalt. Tegen dat we wakker worden zien we de laatste wolken en regen wegtrekken en zien we samen met een regenboog eindelijk de eerste glimpsen van de prachtige bergen!
De reden waarom we op deze camping slapen, is dat hij net naast de start van de Hooker Valley track ligt. Een vrij ‘makkelijke’ wandeling van 3u heen en terug door de vallei van de Hooker rivier. Hoogtemeters die we moeten overbruggen, slechts 80m… klinkt goed. Het weerbericht voorspelt weer regen tegen de middag, dus we gaan al vroeg op pad.
Hooker Valley Track
Na een snelle start komen we aan de eerste loopbrug over de Hooker. We krijgen er al meteen een fenomenaal zicht over de vallei. Veilig over de brug gaan we verder de vallei in als plots Mount Cook opdoemt achter de wolken. De hoogste berg van Oceanië, en bedekt in sneeuw en enkele wolken. Af en toe komt hij tevoorschijn en vanaf dan blijft hij steeds in ons vizier. De wind waait wel steeds harder en wanneer we eindelijk aan de gletsjer aankomen worden we letterlijk weggeblazen. Maar het is er prachtig! Een gletsjer, met een rivier ervoor vol stukken ijs en Mount Cook op de achtergrond! De kindjes kijken verbaasd naar de grote brokken ijs, of kleine ijsbergjes zoals ze ze noemen.
Na het nemen van enkele prachtige foto’s en het zien verdwijnen van 200gr nootjes in yuna’s buidel, vatten we de terugtocht aan. Zonder twijfel is dit toch wel de mooiste wandeling die we ooit gemaakt hebben. Ondanks de harde wind genieten ook de kindjes van de wandeling. Ze zijn superflink en stappen heel de weg lustig voort. Hanne sneuvelt een km voor het einde (waarschijnlijk omdat ze honger krijgt), maar dankzij het gezang van mama gaan ze nog lustig door.
De lekkere warme tomatensoep met brood smaakt dan ook dubbel zo hard wanneer we terug in de gemeenschappelijke hut aankomen. Wat een wandeling! Een gletsjer, kleine ijsbergen in een meer, hangbruggen, prachtige views, … Eentje om nooit te vergeten!
Omdat het weer onstuimig is, besluiten we verder te trekken naar Oamaru. Maar dat is voor ons volgende berichtje.
