This post may contain affiliate links. If you make a purchase through one of these links, we may receive a commission at no extra cost to you. Please read our affiliate disclosure and privacy policy for more information
Na onze avonturen aan Lake Tekapo en Mount Cook, verlaten we het slechte weer en gaan we verder op ontdekking langs de oostkust van het Zuidereiland.
Oamaru
Oamaru is ‘een coole stad’ zeggen ze in de Lonely Planet en inderdaad, als je er op stap gaat blijkt het een hip maar ook vooral rustig stadje te zijn gelegen aan de oostkust. Alles gaat er iets trager, niemand lijkt er haast te hebben en ze hebben er een rustieke wijk met ambachtszaken, brouwerijen en zelfs een whiskey-huis vlak aan zee.
Biertje proeven…
Ons oog valt op het terras van de Scotts Brewing company, gelegen vlak aan de zee. Voor $15 bestel je er een plankje met vijf soorten bier. Ik ga ze niet tot in het detail beschrijven, maar vier ervan waren lekker en het vijfde was donker en smaakte te veel naar koffie. Misschien was de mout van de vijfde toch net wel iets te ver gebrand.
Met een lekker bordje Sputs (frietjes) erbij, en een zonnetje aan de waterkant! En zelfs de kindjes zijn blij want die kunnen een frietje eten en storten zich op de kleurplaten die aangeboden worden door de brouwerij. Heerlijk… Nog een beetje spelen op de speeltuin en iedereen is tevreden!
Dieren spotten
Oamaru is vooral bekend om zijn pinguïns die elke avond naar hun slaapplaats op een nabijgelegen strand waggelen. Ideaal dus om de kolonie en de diertjes te observeren zou je denken. Ware het niet dat het uiteraard geen geheim is. Ze hebben dus het gebied afgezet en je moet een ticket komen om te gaan kijken. Enerzijds is het wel goed dat het aantal toeristen zo beperkt wordt, maar het voelt allemaal geforceerd en te toeristisch. We besluiten dus om dit links te laten liggen.
We gaan wel nog eventjes wandelen op de lange pier waar Yuna al snel zelf haar eerste kleine blauwe pinguïn ontdekt! Zo zie je maar, we hebben er toch gespot en op een veel leukere manier! Later zien we er nog een paar en in de verte liggen enkele zeeleeuwen op de kade. Bijna denken we een albatros te zien maar later blijkt het om een Australasian Jan Van Gent te gaan. Prachtige vogel! Ongelooflijk toch dat we zoveel wildlife gewoon van op de pier kunnen bewonderen… Wat een natuurweelde!
Dunedin
Onze volgende halte is Dunedin, een stad met Schotse roots, gelegen aan het prachtige Otago schiereiland. Woeste kusten en één van de plekken in Nieuw-Zeeland om wildlife te spotten! We hebben er dus zin in!
Op weg naar Dunedin, in Warrington, vinden we dankzij de app WikiCamps een gratis camping dichtbij de zee gelegen en op een halfuurtje rijden van Dunedin. Ideaal om nog op tijd te zijn voor onze uitstap met ELM Wildlife Tours (voor een volledig verslag (in het Engels) en vele foto’s kan je hier terecht).
ELM Wildlife Tour
De albatros
Om 15u30 worden we in Dunedin opgehaald met een busje en gaan we op zoek naar de wildlife op de Otago Peninsula. Er is maar één plaats ter wereld waar de albatros zich aan het vasteland genesteld heeft en ja… dat is hier. Met een beetje geluk krijgen we ze te zien, afhankelijk van de wind. Geen wind, geen albatros. Ze kunnen namelijk niet vliegen zonder de wind in hun vleugels. Gelukkig krijgen we er al meteen één te zien die richting zee gaat. Maar liefst 3m spanwijdte hebben deze vogels, de grootste in hun soort! Indrukwekkend om te zien en een grote hit bij de kindjes aangezien ze De Reddertjes in Kangoeroeland van Disney al enkele keren bekeken hebben.
Zeehonden
Volgende stop is de zeehonden kolonie. De bus neemt ons mee door het adembenemende landschap van dit schiereiland. Onze tourmaatschappij werkt samen met een boer die toegang tot zijn land verleent, en zo kunnen we via een kijkhut de zeehonden zien. We hebben geluk want er zijn net heel wat baby’s geboren. De kindjes hebben uiteraard ogen tekort en vinden het zalig om deze beestjes ook eens in het wild te zien. Vooral de kleintjes zien stoeien en spelen in de ondiepe poelen is prachtig!
Pinguïns en zeeleeuwen
Het hoogtepunt van deze uitstap is het spotten van de yellow-eyed pinguïn, een met uitsterven bedreigde soort. Maar gelukkig dankzij ondernemingen en mensen zoals onze gidsen, blijven ze aanwezig in Nieuw-Zeeland. We hebben geluk en zien er twee aan land komen! Als een van de toeristen plots een gewonde pinguïn opmerkt is het even alle hens aan dek. Ze beslissen om het dier te vangen en mee te nemen naar het ziekenhuis is Dunedin. Op onze terugweg langs het strand beslissen de zeeleeuwen dat het bijna tijd wordt om op te staan en zien we ze in hun volle ornaat! Tegen de tijd dat de zon verdwijnt achter de heuvels, vertrekken we richting Dunedin. Wat een dag en wat een geluk met het weer!
Bezoek Orokonui Ecosanctuary
Het Orokonui Ecosanctuary is een unieke plek. Over de eeuwen heen zijn er in Nieuw-Zeeland enkele unieke vogelsoorten ontstaan. De vogels hadden hier geen natuurlijke vijanden, waardoor een heleboel zelfs gewoon niet meer kunnen vliegen. Gedurende de laatste 2 eeuwen, zijn er echter een boel roofdieren ingevoerd in Nieuw-Zeeland. Sommige per ongeluk, sommige bewust. Dieren zoals de marter, ratten, possums, … hebben zich over het volledige land verspreid. Daardoor zijn een heleboel vogels al uitgestorven en zijn er vele anderen, zoals de bekende Kiwi, met uitsterven bedreigd.
Daarom hebben ze dit vogelopvangcentrum opgericht. 307 hectare bos hebben ze omheind met een hek van twee meter hoog, vrij gemaakt van ziektes en roofdieren, opnieuw aangeplant in die stukken waar het bos verdwenen was. En dan hebben ze een heleboel bedreigde vogelsoorten geherintroduceerd. Ze doen er ook alles aan om roofdieren buiten te houden: vallen, gif, elektriciteit, patrouilles langs het hek 2x per dag, …
Onze tour door het centrum
We krijgen een rondleiding met een gids, een vrijwilliger want de fondsen zijn beperkt. De eerste, met uitsterven bedreigde vogel die we te zien krijgen is de Takahe. Hij lijkt vooral op een uit de kluiten gewassen kip met een papegaaienbek, maar wel fascinerend om ze bezig te zien! Hanne heeft nog eventjes te veel last van het koude winderige weer en denkt het er het hare van maar vindt de vogels wel fascinerend.
De meeste bezoekers worden er aangetrokken door de “Kaka” vogel, deze is ook met uitsterven bedreigd en vind je alleen in Nieuw Zeeland. Kaka betekent schreeuw in het Maori, het is dan ook één van de grootste papegaaien. En we hebben geluk want aan het voederplatform zitten er maar liefst drie! Kiwi’s zijn er hier ook, maar die zie je jammer genoeg alleen ’s nachts tot grote ontgoocheling van Yuna. Na nog enkele kilometers te wandelen en vele andere vogels en planten, komen we terug aan onze auto.
Net op tijd voor het begint te regenen. We bezoeken in die regen nog snel eventjes de steilste bewoonde straat ter wereld, en dan rijden we verder naar The Catlins.
The Catlins
En die regen lijkt de voorbode te zijn van nog meer regen. Hoe verder we de kust volgen, hoe ruwer het landschap wordt. Maar dat geldt ook voor het weer. Het is aan het gieten! We beslissen dus om niet te kamperen, maar een warme plek op te zoeken in een oud ziekenhuis in Owaka. Thomas’s Catlins Lodge and Campground blijkt heel leuk te zijn! Een prachtig oud gebouw, mooie gemeenschappelijke ruimtes en lekker warm! Van hieruit gaan we de Catlins verkennen, het meest zuidelijke gebied van Nieuw-Zeeland!
Nugget Point
Aan Nugget Point staat er een vuurtoren, boven op een uitstekende rots. En zoals altijd spreken vuurtorens tot de verbeelding van Heleen. Aangezien we ook heel wat prachtige foto’s gezien hadden van Nugget point bij zonsondergang, beslissen we om ’s avonds net voor de zon ondergaat daarheen te rijden. De regen is net gestopt, dus ideaal.
We zijn maar net op tijd (na het spotten van een zeeleeuw die een koppel toeristen blijkt zijn ?) en zien de vuurtoren nog juist in de zon liggen. Maar als we aan de parking komen, staat er een bordje dat het nog 500m stappen is naar boven… Heleen vertrekt alvast in volle vaart om toch nog DE foto te kunnen maken. 10 minuten later komen ook wij boven en zien dat ons mama een hartaanval nabij is van het spurten… En dat de zon aan de verkeerde kant ondergaat! Blijkbaar moet je hier dus zijn bij zonsopgang ipv zonsondergang! Maar we zijn er alleen en kunnen genieten van een schitterende ondergaande zon en een prachtig stukje natuur! Opnieuw adembenemend!
Purakaunui watervallen – Slope point
We trekken ’s anderendaags verder de Catlins in. Onderweg staan alle toppers netjes aangegeven en stoppen we aan de Purakaunui watervallen. Alleen al de wandeling er naartoe is fenomenaal. Je loopt er door een oeroud bos, vol prachtige reuze varens. We zijn nog net op tijd aan de waterval voordat een grote schoolgroep ons bijna verpletterd. Daarna zijn we net op tijd terug voor de regen weer begint!
Na deze magnifieke wandeling die jammer genoeg maar 30min duurt, rijden we verder richting Slope Point. Het meest zuidelijke punt van Nieuw-Zeeland. Gelukkig is het net weer gestopt met regenen. Via een wandeling door een schapenweide komen we aan de kliffen, het waait snoeihard en we moeten de kindjes vasthouden zodat ze niet wegwaaien. Gelukkig heeft geen van ons een vals gebit want we waren het zeker kwijt geweest. Maar dichter bij de zuidpool gaan we (voorlopig) niet komen… 4803km.
We stoppen nog even bij Waipapa point waar een oude vuurtoren staat, die Heleen natuurlijk niet wil missen. Opnieuw is de wind heer en meester over dit prachtig stuk ruige natuur. Mocht je ooit richting Nieuw-Zeeland komen, laat dan dit stukje niet aan je voorbij gaan! Hier is de natuur op zijn mooiste! Hierna laten we de Catlins achter ons en trekken terug het binnenland in richting Te Anau.
Milford Sound
Een van de prentkaarten van Nieuw-Zeeland is Milford Sound! Vanuit Te Anau kan je vrij makkelijk deze prachtige fjord bereiken. In Te Anau, vlakbij het meer, vinden we een leuke camping met mega grote keuken om als uitvalsbasis te gebruiken. Alleen is het ’s nachts zo koud dat we ons een extra donsdeken moeten bijvragen aan de receptie… Brrr…
Milford Sound maakt deel uit van Fiordland. De ene na de andere fjord doorklieft hier het landschap, lang geleden gevormd door gletsjers. Milford Sound is de bekendste en makkelijkst te bereiken fjord van Nieuw-Zeeland. Ze is maar liefst 16km lang tot aan de zee. Je geraakt aan het begin van de fjord via één van de mooiste autoroutes ter wereld, The Milford Road of Highway. Vanaf Te Anau duurt de rit ongeveer 2u en onderweg zien we opnieuw de natuurlijke schoonheid van het Zuidereiland. Nadat we door een tunnel gereden zijn, wordt de weg steeds steiler tot je in Milford zelf aankomt. Vanaf daar varen we mee op een cruise doorheen de fjord met Cruise Milford (hier vind je het volledige Engelstalige artikel over onze cruise).
Cruise Milford
Er is vandaag gelukkig geen regen en we kunnen op het buitendek van de boot zitten. Toch voor even want het is maar 16 graden en door de wind en het water voelt het nog kouder aan. Maar wat we onderweg zien is prachtig. Watervallen die langs de metershoge rotsen naar beneden komen, een kolonie zeeleeuwen, enz… En we krijgen er nog eens koffie of thee en koekjes bovenop! De kindjes mogen ook eens aan het roer van het schip, wat natuurlijk een toppertje is! We varen helemaal tot aan de zee en keren dan terug. Het is dan ook jammer wanneer we na 3u varen terug aan wal moeten. Zeker een aanrader!
Op weg naar huis bezoeken we nog enkele uitkijkpunten maar na een vermoeiende dag zijn we blij terug in ons tentje te liggen! Onze volgende stop is Queenstown, de hoofdstad van de avontuurlijke sporten en één van de basiskampen voor de opnames van de Lord Of The Rings trilogie!
