This post may contain affiliate links. If you make a purchase through one of these links, we may receive a commission at no extra cost to you. Please read our affiliate disclosure and privacy policy for more information
Joepie! Eindelijk! We zijn in Australië. Lang hebben we getwijfeld of we de stap gingen nemen om hier naartoe te komen. Australië stond al tijden heel hoog op onze bucket list, maar aangezien het er zo duur is om te reizen leek het ons niet het perfecte moment om nu te komen. Maar toen dachten we, een mens leeft maar één keer en wie weet geraken we nooit meer zo ver (als is dat niet het plan ?), dus hier zijn we. Gewapend met ideeën hoe we het budgetvriendelijk kunnen aanpakken, maar vooral ook met wat we allemaal willen zien. Want alles wat we lezen en zien passeren over dit land is veelbelovend! We zijn benieuwd…
Darwin, hoofdstad van Northern Territory
Onze reis begint in Darwin, dat helemaal bovenaan in Australië ligt, in de staat Northern Territory. We hebben een nachtvlucht van Singapore naar Darwin en het is ook nog enkele uren verschil, dus we zijn blij wanneer we aankomen in onze Airbnb. En die blijkt dan ook nog eens supergoed mee te vallen! In het centrum van Darwin, dicht bij de winkel en veel plaats voor ons en voor de kindjes om te spelen. Eerst een beetje rusten in ons bed, en dan op naar de supermarkt.
En het voelt een beetje zoals thuiskomen! De kindjes worden bijna gek en rennen van de ene naar de andere kant om te tonen wat ze allemaal hebben! Alle spullen van thuis kunnen we weer kopen, wat leuk is na enkele maanden in Azië. Choco, cornflakes, gewoon brood, boter, beleg, ‘onze’ groenten, … Een mens kan gelukkig worden van de kleine dingen eens je die eventjes gemist hebt!
Onze tijd in Darwin
Darwin is bekend voor een aantal redenen. Het ligt aan het begin/einde van de Stuart Highway, een weg die dwars door Australië gaat en door de outback. Het is de hoofdstad van de staat Northern Territory, bekend voor de outback, krokodillenland, enkele prachtige nationale parken en het ‘echte’ Australië.
Darwin ligt in het noorden, en daar heerst een tropisch klimaat met maar 2 seizoenen, het droge en het regenseizoen. Wij komen net toe voor het regenseizoen, wat wel als gevolg heeft dat de vochtigheid langzaal toeneemt terwijl het nog droog en heel warm is. Lastig weer dus, waar vooral Yuna en Jurgen het redelijk moeilijk mee hebben. Gelukkig hebben we na ons huisje ook nog een hotel, waar ze een zwembad hebben. Niets doet zo deugd als een heerlijke duik in het water!
Wat ons vooral opvalt is hoe rustig Darwin is. Als de grootste stad van het noorden, zou je veel volk verwachten. Maar niets is minder waar. De straten zijn bijna leeg, met af en toe een auto die passeert. Je komt vooral veel Aboriginals tegen, die doelloos rondzwerven op straat (maar heel vriendelijk zijn tegen ons). Het is net of de hele stad aangepast is aan de loden hitte, en alles wat langzamer gaat. Wel een aangename lay-back sfeer.
Mindil Beach Sunset Market
Darwin is ook bekend voor de Mindil Beach Sunset Market. Enkel tijdens het droge seizoen, dus wij kunnen gelukkig de laatste 2 edities nog meemaken. Een supergezellige markt, net achter het strand, met heerlijk eten, de mooiste didgeridoo muziek die we al gehoord hebben en prachtige locale kunst van onder andere de aboriginals. De eerste keer dat we gaan kunnen we genieten van een prachtige zonsondergang! Wauw!! De hemel kleurt oranje/rood/paars/roze boven een groot strand. Eén van de vele magnifieke stranden in Australië zoals we later ontdekken.
Enige minpunt hier in Darwin, we moeten opletten voor krokodillen (zelfs in zee) en kwallen. Dus zomaar zwemmen is niet meteen aan de orde. De tweede en laatste keer dat we de markt bezoeken is ook de afsluiting van het seizoen. We kunnen genieten van een prachtig vuurwerk boven het strand! De Mindil Beach Sunset Market heeft zeker ons hart veroverd!
Verkoeling zoeken aan de waterfront
Het is hier zo warm! Terwijl we wachten op onze auto (zie verder ;-)), verblijven we in twee verschillende hotels. Jurgen moet veel werken, dus na de les in de voormiddag gaan de kindjes samen met mama naar de waterfront. Een baai met aangelegd strand die beschermd wordt tegen haaien, krokodillen en kwallen en waar er redders zitten. Onbezorgde strand- en zwemtijd dus. En de kindjes hebben het naar hun zin! Zandkastelen bouwen, naar hartelust in het water ploeteren, achter elkaar aanrennen! En mama kan op haar gemakje in de schaduw proberen wat aan de blog te werken.
Het verhaal van onze auto
Zoals we al schreven, gingen we op zoek naar een eigen auto. Dat is de meest goedkope manier om in Australië te reizen. Auto kopen, rond reizen en weer verkopen. Aangezien we thuis al enkele keer panne gehad hebben met onze auto tijdens onze reizen, willen we goed voorbereid in dit verhaal stappen. Het budget laat enkel toe om een oudere auto te kopen, maar heel wat wagens hier worden goed verzorgd en gaan vele jaren en kilometers mee. Rondtrekken zit hier zowat in de genen van de Australiërs en ook de vele backpackers doen graag mee.
We twijfelen tussen een campervan en een jeep/4wd, maar na wat opzoekwerk beslissen voor de 4WD te gaan. Hier in het noorden vind je die veel meer, een van voor 4 is ook een stuk duurder en met een 4WD heb je meer vrijheid.
We kopen een auto in Australië
Na met 3 auto’s gereden te hebben, botsen we er op eentje die we graag willen kopen. Een Nissan Pathfinder, volledig uitgerust voor 4 personen met iets meer dan 300 000 km op de teller, wat voor Australië nog OK is. Maar, we willen goed voorbereid in dit verhaal stappen, dus beslissen om naar een garage te gaan en de auto eerst te laten controleren voor we hem kopen.
Na de controle blijkt dat er toch wat problemen zijn met de auto, maar die kunnen aangepakt worden. We krijgen de kosten van de herstellingen van de vraagprijs en beslissen om hem te kopen. Het lijkt ons een goede deal. De auto wordt hersteld, zal net uit de garage komen en een service gehad hebben, en we hebben uiteindelijk maar evenveel als de vraagprijs betaald. We willen dat hij zeker goed in orde staat, want we gaan door de outback naar beneden rijden en daar wil je niet in panne vallen. Bij temperaturen van bijna 40 graden en soms honderden kilometers zonder een huis of levende ziel. We zijn wel van plan om op de highway te blijven, dan kom je sowieso andere auto’s tegen.
We beginnen aan onze reis
Na een weekje wachten, kunnen we eindelijk onze auto afhalen. We dopen onze auto Cody, naar het jongetje uit de film ‘De Reddertjes in Kangoeroeland’. Het was een lange, lastige week. We kochten de auto op maandag en hij zou normaal gezien op vrijdag klaar zijn, maar uiteraard was dat niet het geval en mochten we pas op dinsdag vertrekken. Dat wou zeggen dat we na ons hele leuke airbnb huisje nog 6 dagen in een hotel moesten zitten. Op zich niet zo erg (er was ook een zwembad), maar we zaten wat vast.
Jurgen kon gelukkig veel werken, maar we konden niet koken (lees prutsen met brood en beleg op de kamer), konden moeilijk ergens naartoe zonder auto en het was er zo warm dat eigenlijk gewoon alles een beetje lastig was. Maar gelukkig, op dinsdag kunnen we vertrekken! Vol goede moed voor onze epische tocht door Australië. Ware het niet dat Cody daar anders over besliste…
Het olielampje brandt…
Ja, we weten het… dat is nooit een goed teken! Maar hier hoe het dus exact gegaan is. We zijn vertrokken uit de garage in Darwin, en 100 km gereden naar Litchfield National Park. Een prachtig park trouwens, maar daar gaat het hier niet over. Daar schrijven we in ons volgende bericht wel meer over. Na een leuke nacht kamperen, willen we de volgende ochtend vertrekken en begint het olielampje te branden wanneer we de motor starten. Maar het gaat ook weer uit na een minuutje. Ik controleer toch voor de zekerheid water en olie, maar die staan nog goed.
Door onze eerdere ervaringen met het olielampje zijn we onmiddellijk gealarmeerd. Maar rijden toch verder, want het brandt niet meer. Enkele tientallen km’s verder begint het weer te branden. Niet goed dus :-(. Probleem, we zitten in een nationaal park zonder mobiel bereik (ja zo is dat hier in de uitgestrektheid van Australië). We stoppen dus aan een bezienswaardigheid waar er een publieke telefoon is en bellen de garage op in Darwin. Die vraagt ook water, olie, airco en de fan te controleren. Als dat allemaal goed is, adviseert hij ons om verder te rijden aangezien het dan waarschijnlijk om een elektronisch foutje gaat.
Verder of niet?
We hebben twee opties: terug naar Darwin of verder rijden naar Katherine, de volgende grote stad, 200 km verder op de Stuart Highway. We beslissen toch verder te rijden. Enerzijds omdat de garagist ons dat adviseert, anderzijds omdat we blij zijn eindelijk Darwin achter ons gelaten te hebben en de moed ons al in de schoenen zakt om daar weer vast te zitten moest er toch iets zijn. Dus we zetten onze tocht verder, maar met een klein hartje, want het lichtje blijft toch branden. Dus maar hopen dat het inderdaad iets elektronisch is.
Katherine, een stad op de grens van de outback
Het feit dat deze stad al zijn eigen hoofdtiteltje krijgt, zegt al genoeg over wat er gaat komen ;-). Onze tocht naar Katherine verliep verder zonder problemen. Al hadden we het gevoel dat de auto steeds meer lawaai maakte. Maar dat was moeilijk te beoordelen, aangezien we hem maar net hadden. Eens aangekomen in de stad, beslisten we dus toch op zoek te gaan naar een garage om eens naar te auto te kijken. Dat bleek echter gemakkelijker gezegd dan gedaan. Overal waar we kwamen, hadden ze geen plaats of konden ze ons pas na 1 week of langer helpen. Dan uiteindelijk het nummer gekregen van een mobiele garagist, die normaal gezien meer aan pechverhelping doet. Het was ondertussen al laat aan het worden, dus op zoek naar een camping.
Het verdict
De volgende ochtend komt de garagist langs en die brengt ons niet zo leuk nieuws. Elektronisch is het waarschijnlijk niet, dus er is effectief een probleem met de motor en die klinkt niet meer zo goed. Vermoedelijk is de motor dus kapot, met andere woorden, onze auto is niets meer waard. Hem zo verkopen kunnen we niet, we zitten vast in Katherine, dat is een beetje the middle of nowhere, dus de enige oplossing is er een nieuwe motor laten insteken. En dat kost al snel verschillende duizenden dollars.
Zoals jullie zich wel kunnen voorstellen, was het niet onze beste dag van de reis. Er zijn menig traantjes gevloeid bij Heleen, de moed zonk ons eventjes in de schoenen, geen leuk begin van ons Australië avontuur. Maar goed, een mens moet verder, dus na even in de put te zitten en wat zelfmedelijden te hebben, hebben we dan toch maar de situatie aangepakt! Bovendien, het blijft maar geld en een auto en we mogen al blij zijn dat we stil staan op een camping, en niet ergens langs de weg!
Na enkele telefoontjes vinden we iemand die een andere motor heeft (een oude, maar nog in goede staat). Enige minpunt, hij kan ons pas helpen binnen 2 weken. We hebben de garagist van Darwin, na enkele boze telefoons, wel zover gekregen dat hij een deel van de kosten voor de nieuwe motor betaalt. Maar het blijft nog altijd een financiële tegenslag.
Ons verblijf op de Riverview Tourist Village camping
We zullen dus eventjes vastzitten op deze camping. Gelukkig is het er wel leuk, met zwembad en vlak naast prachtige hot springs! We zitten wel vlak naast de Victoria Highway, dus er is geluidsoverlast van de vrachtwagens. Hier in de outback rijden er road trains, gigantische vrachtwagens met 3 of 4 trailers die net naast onze rooftop tent passeren of even stil staan.
En het is hier zo verschrikkelijk warm en vochtig!! We weten eigenlijk niet goed waar kruipen. Het is de opbouw naar het regenseizoen en die is hier nog zwaarder dan in Darwin. Werken is lastig, lesgeven lukt met moeite (de kindjes kunnen hun bijna niet concentreren) en de nachten zijn niet onze beste ooit. Dus jullie begrijpen het al, niet onze leukste weekjes, maar al bij al houden we de moed erin en proberen we onze dagen goed door te komen. Gelukkig is er een zwembad, waar vooral Hanne uren in zit!
Gelukkig zijn er nog de locals
Iets typisch voor Australië zijn de vele mensen die permanent op campings verblijven. Die zien al de toeristen komen en gaan, maar eens ze zien dat we daar precies wat langer blijven, beginnen ze ons toch aan te spreken. En wat blijkt, ze zijn stuk voor stuk heel vriendelijk, vol goede raad en bereid te helpen. Eens we verbroederen met de locals, wordt het verblijf op de camping wel een stuk interessanter. We krijgen een mobiele airco die we voor de kindjes kunnen gebruiken zodat ze iets beter slapen.
Onze reddende engel
Iemand anders raad ons aan een tweede mening te vragen. Volgens hem is de motor toch niet kapot. En met veel geluk komen we aan het nummer van Patrick, een priester die ook nog eens een fantastische mecanicien blijkt te zijn. Hij neemt normaal gezien geen nieuwe klanten meer aan, want hij werkt gewoon bij hem thuis en het is niet zijn enige activiteit. Maar aangezien we hem bellen, durft hij niet nee te zeggen. Hij komt de auto bekijken en komt jammer genoeg tot dezelfde conclusie. Toch een nieuwe motor nodig.
Patrick blijkt iemand te zijn met het hart op de juiste plaats. Nu hij ons gezien heeft, een gezin met kinderen dat vast zit in de loden hitte van Katherine, en waarschijnlijk brute pech heeft met hun auto, wil hij ons helpen, ondanks zijn tijdsgebrek. Hij gaat op zoek naar een veel betere motor (100 000 km minder op de teller), voor minder geld en we mogen bij hem en zijn gezin logeren terwijl hij aan de auto werkt. Plus hij is bereid er onmiddellijk aan te beginnen, wat betekent dat we niet langer vast zitten op de camping. Zou het geluk dan toch keren?
We kunnen niet anders dan blijven zeggen hoe blij we zijn dat we hun leren kennen hebben, hoeveel geluk we hebben gehad dat ze ons wilden helpen en hoe gezegend we ons voelen dat we hen tot onze nieuwe kennissen (of mogen we vrienden zeggen?) mogen rekenen.
Onze tijd bij Patrick en zijn familie in Katherine
Eens aangekomen bij Patrick worden we met open armen ontvangen door Jen, zijn vrouw, en Autumn en Cody (toevallig dezelfde naam als onze auto), hun kinderen. We mogen logeren in hun bureau, waar er ook airco is! Woehoe, eindelijk een beetje verkoeling! Wat betekent dat Jurgen weer geconcentreerd kan werken en lesgeven weer goed lukt. De kindjes kunnen spelen met Cody (Autumn is al 16 jaar), hebben veel plezier op de trampoline, met waterspelletjes, gezelschapspelletjes en lego. We blijven er 5 dagen en leren hen ondertussen beter kennen. Het is fantastisch om eens ondergedompeld te worden in het echte Australische leven, zeker in zo een afgelegen stad als Katherine. Heel leerrijk en dat draagt zeker bij tot ons beeld van Australië en onze reiservaring!
Op zondag kan Patrick niet verder werken aan de auto, want dan heeft hij zijn kerkelijke verplichtingen. Ze zijn aanhangers van de Baptische kerk. Hij zorgt voor een kerk die voornamelijk uit Aboriginals bestaat. Dat is wel op een uur rijden van Katherine, en we kunnen jammer genoeg niet mee, want oh ja, we hebben geen auto :-). In de namiddag gaan we wel mee naar een plaatselijke kerk, waar ze een discussiegroep hebben. Heel interessant! En zo anders dan bij het katholicisme! Veel opener, veel meer zingen en meer ruimte tot discussie. De kindjes mogen ondertussen knutselen met de andere kinderen.
De auto wordt gemaakt en we zijn back on track
Ondertussen werkt Patrick hard aan onze auto. Hij heeft ontdekt dat die garage in Darwin ons er echt wel opgelegd heeft. Dingen aangerekend die niet gebeurd zijn, andere dingen die niet goed uitgevoerd waren en ze hadden ons niet mogen aanraden de wagen te kopen in de eerste plaats. Iedereen is het erover eens, we hebben gewoon heel veel pech gehad. Zowel met de auto als met de mensen die we tegen gekomen zijn in Darwin. Hij heeft er veel meer werk aan dan voorzien (wat een geluk dat we het niet door die andere garagist moeten laten doen) en werkt vele late uren aan de auto in een ongelooflijke hitte.
En dan, opnieuw op een dinsdag, is het tijd om eindelijk te vertrekken. Patrick heeft alles twee keer gecontroleerd, want hij wil echt dat we probleemloos door de outback kunnen reizen met ons gezin. We zijn blij dat we onze tocht eindelijk kunnen verder zetten, maar hebben ook een beetje spijt in ons hart dat we deze fantastische mensen achter moeten laten! Hopelijk kunnen we hen ooit ontvangen bij ons in België. En dan nu eindelijk onze Australian dream achterna!
