Na 3,5 weken op het Zuidereiland, hebben we onze relocation mobil home opgehaald en kunnen we naar het Noordereiland. We hebben hier maar 1,5 week meer, dus we moeten een beetje doorrijden. Lees hier reisverslag één, twee, drie en vier over het Zuidereiland (we konden er niets aan doen, er was zoveel te zien).
Ferry Picton – Wellington
Om naar het Noordereiland te geraken met een auto moeten we de ferry nemen. Via het noordelijke havenstadje Picton nemen we de boot richting Wellington, de hoofdstad van Nieuw-Zeeland. Deze tocht zou een van de mooiste boottochten ter wereld zijn en van zodra we de mobilhome netjes in het ruim geparkeerd hebben, gaan we het dek op. En er is zowaar Champions League voetbal op tv. Het duurt even voordat we door hebben dat het live is wegens het grote tijdsverschil. Maar buiten is het te mooi om voor de tv te blijven plakken en hebben we een prachtig uitzicht op de fjorden. We verlaten het Zuidereiland met hetzelfde gevoel van de laatste drie weken … het grote wauw gevoel.
Na een toch van drie uur varen we de baai van Wellington binnen. Onlangs het heldere weer lijken we door een orkaan te varen met felle windstoten en hoge golven tot gevolg. Gelukkig is het een grote ferry en worden we niet zeeziek. Wellington is dan ook bekend als windy Wellington. Omdat we slechts drie dagen hebben om de mobilhome terug af te leveren in Auckland, slaan we Wellington over. We rijden meteen verder naar het Tongariro National Park. Dankzij de mobilhome die self-contained is, kunnen we op een natuurcamping van DOC slapen, vlakbij de vulkanen.
Tongariro National Park
Kiwi-spotting
Wanneer we aankomen op onze camping, staat er een bordje langs de weg met ‘opgepast voor kiwi’s’. Eindelijk! Yuna was al heel de Nieuw-Zeeland-reis op zoek naar zo een bordje en hier op het Noordereiland is het zover! Een paar foto’s later gaan we naar onze kampeerplaats. Kiwi’s zijn nachtdieren en dus heel moeilijk te zien. Maar die avond, als het al pikdonker is en de kindjes net in bed liggen om te slapen, roept papa plots: een kiwi!! Ik (Heleen) haal snel de kindjes uit bed, we sluipen naar buiten met de zaklampen en daar is een kiwi, de vrucht… Papa!!!!
Op vulkanen-jacht
De volgende dag verkennen we het park. Er liggen maar liefst drie actieve vulkanen in het nationale park en op de weg er naar toe zien we de grootste al van ver liggen, de Ruapehu, Ngauruhoe en de Tongariro. De Ruapehu is nog steeds één van de meest actieve vulkanen ter wereld en de kindjes trekken dan ook grote ogen als we hen vertellen dat er nog steeds uitbarstingen zijn. Hun laatste grote activiteit was in 2012 toen de Tongariro uitbarstte.
Laat ons maar eens een wandeling maken tussen de vulkanen denken we dan, maar dan wel op een veilige afstand. Er is ook een langere trekking die je kan doen (de Tongariro Alpine crossing) maar die moeten we skippen want is net te lang met de kindjes (19,4km). Tot onze grote spijt want dan zie je de kratermeren en vulkanen van dichtbij. We zullen nog eens moeten terugkomen. We doen een andere wandeling van 7 km langs watervallen en de vlakten rondom de vulkaan. Het landschap is opnieuw adembenemend, gelukkig hebben we genoeg water bij want het is vandaag bijna 30 graden wat veel is voor NZ.
Moe maar voldaan rijden we verder richting Rotoroa. We passeren langs Lake Taupo, het grootste meer van NZ en helderblauw waar je heel wat watersporten en andere activiteiten kan doen. Maar wij gaan hier vooral de buurt verkennen op zoek naar hot springs en geisers.
Rotorua
Langsheen de weg ruik je steeds meer zwavel en zien we stoom uit de struiken komen. We rijden dan ook over een thermisch zeer actief gebied met geisers, modderpoelen en hot springs. We besluiten om Wai-o-Tapu Thermal Wonderland te bezoeken, bekend om de champagnepool.
Wai-o-Tapu
Na een wandeling langsheen de stoomgaten komen we aan één van de highlights van Nieuw-Zeeland en zeker van het Noordereiland, de champagnepool. De kleuren zijn wonderbaarlijk, het is moeilijk om hier geen duizend foto’s te nemen. Net buiten het park ligt de Lady Knox Geiser. En raar maar waar, elke morgen om 10u is deze actief. We zorgen dat we op de eerste rij (welja, derde…) zitten en beseffen dan ook dat de uitbarsting toch getriggerd wordt. Ze werpen er een zakje poeder in, die een gat in het oppervlak maakt. Daardoor wordt al het water naar boven gestuwd. Anders zou hij ook uitbarsten, maar uiteraard niet telkens om 10u. Deze streek is ook nog bekend door z’n vele Maori dorpen en we kiezen er eentje uit om te gaan bezoeken.
Whakarewarewa Maori Village
In dit Maori dorp zijn er nog steeds inwoners en krijg je een rondleiding met gids doorheen de kleine straatjes. Ondertussen vertellen ze hoe ze leven, welke ceremonies er zijn enz… Je loopt er tussen de stoomgaten en bubbelende modderpoelen terwijl ze mais koken in het kokende water. Op het einde van de rondleiding krijgen we nog een ceremonie te zien, onze eerste Haka is meteen een feit. Op het einde mogen we nog even meedansen wat uiteraard fantastisch beeldmateriaal oplevert. De kindjes kijken gebiologeerd toe en zijn meteen grote fan van de Maori en hun cultuur!
Hobbiton
Toen Peter Jackson op zoek was naar een locatie voor de Shire (woonplaats van de Hobbits in Lord of The Rings) vlogen ze met hun helikopter boven het landschap van het Noordereiland. Daar ontdekten ze een prachtige hoeve omgeven door golvende heuvels. Na overleg met de eigenaar beslisten ze om hier de locatie van de Shire te maken. Nadat de films opgenomen waren, werd alles weer afgebroken. Jaren later, bij de verfilming van The Hobbit trilogie, kozen ze opnieuw deze locatie. Toen beslisten ze echter om duurzame materialen te gebruiken en alles definitief te laten staan. Nu is dit één van de grootste trekpleisters van NZ geworden. We proberen er als verrassing heen te gaan maar algauw heeft Yuna de gps instellingen door…
Per bus wordt je vanaf de parking naar the Shire gebracht en heb je een gids mee die je verplicht bent te volgen. De locatie is dan ook adembenemend en je wandelt er in een echt sprookje rond. Bloemen, groen gras, vlinders, water, … Hier zouden we wel kunnen wonen! De kindjes vinden het fantastisch! Als afsluiter mag je in het “café” nog een zelfgebrouwen boterbiertje drinken, uniek in de wereld. Ondanks het vroege uur smaakt deze voortreffelijk en kunnen we ons bezoek aan Hobbiton afsluiten.
Nu rest er ons nog een vrij lange rit naar Auckland waar we om 15u de mobilhome veilig en wel moeten afleveren. Het wordt nog spannend om er op tijd te raken want eerst moeten we nog naar Auckland centrum om al onze kampeerspullen af te zetten in ons guesthouse. Om de kosten wat te drukken, verblijven we in een jeugd hostel. We zijn er net op tijd en voelen ons dan ook opgelucht als we ’s avonds terug in ons guesthouse zijn.
Auckland
Auckland blijkt één van de meest leefbare steden ter wereld te zijn en dat merk je al meteen op straat. Na 5 weken kamperen doorheen Nieuw-Zeeland is het even wennen aan de drukte maar ook aan alles terug beschikbaar hebben. Zo is er meteen goeie Wifi in het hostel, stappen we naar buiten en kunnen we iets eten en zijn alle grotere winkels op een boogscheut van ons. Dan besef je meteen hoeveel natuur er is in NZ en vooral, waar het grootste deel van de 4 miljoen Nieuw-Zeelanders wonen, inderdaad… op het Noordereiland in Auckland.
Omdat we nog even willen bekomen van onze trip gaan we niet te wild meer doen in Auckland. Er is heel wat te zien en te doen maar er is ook veel werk voor de boeg. School voor Yuna en Hanne, werken aan de blog, webshops afwerken, enz… Na enkele dagen heel hard te werken, verdienen de kindjes dan ook een welverdiende uitstap naar de Auckland Zoo want er is nog 1 diertje dat we nog niet in het wild gezien hebben, het symbool dan nog van NZ… de kiwi!
Auckland Zoo
Doorheen de zoo krijgen we nog eens een overzicht van alle dieren die we de laatste maanden te zien kregen. We beseffen dan meteen dat we al ongelooflijk veel geluk hebben gehad deze kant van de wereldbol te kunnen ontdekken. Na het Afrikaanse deel van de zoo wil Yuna dan ook maar meteen richting Namibië vertrekken om er de big 5 te zien.
Hoogtepunt van de zoo is ongetwijfeld de ontmoeting met de kiwi. Deze is alleen ’s nachts actief en door het toedoen van possums en ratten heel zeldzaam geworden in NZ. Maar als we in het donkere paviljoen even wachten komt hij tevoorschijn! Eindelijk zien we het symbool van NZ, de kiwi. Hij is ronder en groter dan we dachten en ziet er heel lief uit! Het is moeilijk om Yuna weg te krijgen uit het paviljoen, maar we moeten verder. Nadat we de kiwi van onze bucket list kunnen schrappen rest ons nu alleen nog het museum, want vanwaar komen die vulkanen nu toch?
National Museum Auckland
In het prachtige War museum vind je er een volledig afdeling rond Maori, vulkanen en de vele oorlogen die de Britten en Nieuw-Zeelanders samen meevochten. De ideale school-uitstap met de kindjes dus. Alleen blijken ze toch nog moe te zijn van de laatste weken en moeten we op het einde moeite doen om ze aandachtig te houden. De Maori afdeling is bijzonder leerrijk, en ook de andere Pacifische volkeren komen uitgebreid aan beurt. Zo beseffen we weer hoe dicht we bij Fiji, Tonga en de Cook eilanden zitten. Nog een reden om eens terug te komen!
Dankzij de uitgebreide afdeling vulkanen leren we dat Auckland bovenop negen vulkanen gebouwd is die ooit wel eens terug gaan uitbarsten. Dankzij een simulatie zien we even wat er dan kan gebeuren, gelukkig niet al te dramatisch zodat we ’s avonds gerust kunnen slapen. Maar toch ongelooflijk om te beseffen wat er allemaal onder de stad broeit!
Wat vonden we nu van Nieuw Zeeland
Onze tocht door Nieuw-Zeeland zit erop! Het waren 5 vermoeiende maar vooral fantastische weken! Wat een land! Het heeft al onze superlatieven overtroffen! De natuur en de landschappen zijn adembenemend, prachtig, fantastisch, te mooi voor woorden eigenlijk. We kunnen het iedereen aanraden hier naartoe te komen. Het is geen goedkoop land, maar absoluut de moeite waard! De kindjes hebben zoveel geleerd over vulkanen, aardbevingen, mineralen, goudzoekers, geisers, modderpoelen, …
Mochten we nog eens terugkomen, gaan we wel niet meer rondtrekken met de tent. Zelfs in de zomer was het koud en vaak was het teveel aan het regenen of waaien om te kunnen kamperen. Nu begrijpen we waarom we zo weinig mensen met een tent zagen rondtrekken.
En tot slot was ook de cultuur van Nieuw-Zeeland zeer interessant om te ontdekken. De Maori hebben een prachtige geschiedenis die gelukkig nog steeds verder leeft. We wisten niet dat die zo nauw verbonden was met de volkeren van de Pacific.
Nieuw-Zeeland, je was fantastisch! Hopelijk tot ziens en niet vaarwel!
