Na 6 weken in Bali, waaronder 3 met onze vrienden, nemen we afscheid van hen en vliegen we naar Surabaya op Java. We hebben nog twee weken om Java met onze kinderen te ontdekken voor we Indonesië verlaten en naar Kuala Lumpur vliegen.
Surabaya
Soerabaja stad
Soerabaja (op zijn Hollands gespeld) is de tweede grootste stad van Indonesië en vooral een tussenstop voor de meeste toeristen. Omdat we moe zijn besluiten we er toch drie dagen te blijven en dan verder te trekken naar de Bromo vulkaan.
We verblijven er in het Ikiru to Live guesthouse waar we elke morgen op een lekker ontbijt getrakteerd worden. De kamer is basic, maar ruim en proper.
Soerabaja is niet super toeristisch, maar wel leuk om in rond te lopen. En vooral voor ons, omdat we vele Nederlandse invloeden en woorden terugvinden.
Huis van Sampoerna
Het klinkt een beetje als een spookhuis in een pretpark maar in werkelijkheid is het een grote tabaksfabriek. De oude gebouwen zijn netjes gerestaureerd en er worden nog dagelijks vele sigaretten met de hand gerold. We kunnen eventjes een blik werpen op de fabriekshallen waar honderden vrouwen sigaretten aan het rollen zijn.
Leuk om in het gebouw en het museum rond te lopen en de oude koloniale Nederlandse sfeer op te snuiven. Hier kan je ook een ticket voor de bus aanvragen om gratis de Heritage trail te doen. Een busje met bijhorende gids brengt je dan naar verschillende plaatsen in de stad, helemaal voor niets.
Elke dag is er een andere route, en wij mochten zo in de oude Nederlandse bank binnen, het postcentrum en een kerk voor christenen. Niet echt de ultieme highlights maar het geeft je wel een kijk op de Nederlandse invloed die hier heerste. Leuk tochtje!
Expeditie naar de Bromo vulkaan
De reden waarom we naar Surabaya gevlogen zijn, is omdat dit één van de toegangswegen naar de Bromo vulkaan is. Maar ook van hier is het niet gemakkelijk te bereiken met trein of bus. Dus we besluiten een taxi te nemen die ons aan onze Homestay bij de Bromo vulkaan dropt.
Na een lange tocht, veel klimmen en 100 bochten, waarbij de auto van onze chauffeur het bijna begeeft, komen we aan bij onze Homestay. We betalen heel erg weinig en dat vertaalt zich ook wel een beetje naar de kamer. Die is super basic en ruikt een beetje vochtig. Maar de oude mevrouw die dit uitbaat is zo vriendelijk! Echt een locale ervaring.
Omdat we pas een dag later met zonsopgang naar de vulkaan gaan bezoeken we nog eerst de Bromo Forest area net naast ons guesthouse, wat al snel uitmondt in enkele hilarische foto’s van Heleen die tussen de bomen fietst, op een schommel tussen de bomen slingert en in een mini luchtballon zit waar we bijna de lucht mee ingaan.
Maar dan begint het urenlang te regenen, en hard! Gelukkig kunnen we tussen twee buien door terug naar onze homestay waar we super lekker eten voorgeschoteld krijgen. En dan naar bed want ‘s morgen om 4u moeten we er terug uit…
Onze tocht naar Bromo
Het is één van de bekendste foto’s die je zal terugvinden over Indonesië, het is zelf de coverfoto op de Lonely Planet. Drie vulkanen op een rijtje in een surreëel landschap, oranje en rood gekleurd door de opkomende zon. We kijken er dus al heel lang naar uit om bij zonsopgang dè foto in het echt te beleven.
Het heeft de hele nacht gegoten en het was dus een kort slaapje. Nog niet echt goed wakker worden we opgepikt door onze gids die geen woord Engels spreekt. Maar het is wel een echte jeep en die rammelt langs alle kanten. Hanne in euforie!
Al snel slaat de euforie om wanneer blijkt dat we door de mist en regen geen meter vooruit zien en alle ramen condenseren waardoor het zicht quasi nihil is. Blijkt dan ook nog dat er door de grote regenval een landverschuiving geweest is die de weg blokkeert.
We moeten rondrijden langs een stijl pad, doorheen de velden met naast ons een steile afgrond. We voelen de jeep af en toe weg slippen en zijn voor de eerste keer deze reis doodsbang. De chauffeur kan niet zien en rijdt bijna blind het pad op. Ons lot ligt even niet meer in onze handen maar we kunnen geen kant op. Gelukkig komen we heelhuids op de hoofdweg terecht en rijden we verder naar het uitkijkpunt. Wat een start van de dag.
Zonsopgang op de Bromo vulkaan
Aangekomen op het uitkijkpunt klimmen we via de trappen naar boven. Voor ons zien we de drie vulkanen van het Bromo Tengger Semeru National Park. Wat een fantastisch zicht!
Wel twee minpuntjes… Ondanks dat het toch gestopt is met regenen, komt de zon er zoals te verwachten was niet volledig door. Geen zonsopgang dus. En we staan ook op het verkeerde uitzichtpunt, nog steeds heel mooi, maar de drie vulkanen staan niet in een lijn achter elkaar. Maar dat kan de pracht toch niet verknallen. Eén van de toppers van de reis.
Na zonsopgang rijden we nog dichterbij de krater door de vulkanische vlakte. Heerlijk met die jeep, zeker nu er goed zicht is en geen afgronden! We doen nog een hele tocht door de Tengger Semeru vlakte, dolle pret met onze 4WD.
Wegens verhoogde vulkanische activiteit mogen we jammer genoeg niet op de richel lopen. We wandelen wel tot aan de voet van de rokende berg en met het laatste beetje batterij dat nog rest laten we de drone op over de vulkaan zodat we toch nog net een foto hebben.
De weg van Bromo naar Surabaya
Terug aan ons guesthouse besluiten we na enkele uren om terug te keren naar Surabaya. Het blijft maar regenen en het is zo vochtig en koud in onze kamer. We hebben zin in een warm bed met iets meer comfort. Ondanks de super lieve mevrouw, vertrekken we toch een nacht vroeger.
Onze vorige chauffeur was de zoon van onze gastvrouw, maar die zijn auto is nog steeds kapot. Nu blijkt de broer van onze vorige chauffeur van dienst te zijn en daar hebben we al snel spijt van. Hij rijdt zo rap naar beneden dat Yuna al snel moet overgeven. Ondanks dat we hem aangeven rustiger te rijden, heeft hij duidelijk niet door wat hij fout doet en gaat gewoon door.
Onderweg valt hij nog bijna 3 keer in slaap, wil hij een locale en dus heel bochtige weg nemen om geen tol te hoeven betalen en rijdt hij ronduit gevaarlijk. Achteraf gezien hadden we moeten uitstappen maar we hadden reeds veel geld betaald voor deze rit en er zijn weinig andere mogelijkheden.
Aangekomen in Surabaya blijken de helse regenbuien van de afgelopen 2 dagen de straten onder water gezet te hebben. Een halve meter water en de auto’s en scooters rijden er gewoon door.
Maar wij hebben het even gehad en besluiten last minute om niet meer in Surabaya te blijven en meteen door te gaan naar het station. Ondanks dat we al wakker zijn van 4u, nemen we toch de eerstvolgende trein richting Yogyakarta, een rit van 4u. De kindjes slapen op de trein, wij werken nog een beetje. En rond 22u ‘s avonds komen we aan in het Via Via guesthouse. Wat een verademing, oef…
Yogyakarta
Via Via
Via Via is een Belgische organisatie die enkele reiscafés heeft in België maar ook internationaal waaronder dus in Yogyakarta. We voelen ons er meteen thuis.
We slapen in hun guesthouse in een zijstraat van de ‘Jalan Prawirotaman” en gaan eten in hun fantastische restaurant waar ze onder meer een “broodje smos” hebben. Na maanden in Azië te reizen smaakt dit fantastisch! Ze hebben zelfs een eigen bakkerij met allerlei lekkers.
Het guesthouse en restaurant zijn gelegen in een backpackerswijk met heel wat eettentjes, de één al wat sjieker dan de andere en ook het beste ijssalon van de ruime omgeving, de Tempo Gelato.
We hebben iets te vieren, ons 17 jaar samenzijn. Dus we trakteren ons op een diner in het iets duurdere maar fantastische Mediterranea Restaurant by Kamil. Hiervoor reserveer je best wel even, wij hadden geluk maar wel slecht 1u tijd om iets te eten.
We zijn hier nog maar een paar dagen en zijn nu al verkocht aan Yogyakarta. In totaal zullen we hier 10 dagen blijven met tussendoor enkele uitstappen en een verblijf aan Borobudur. Wanneer we terugkomen in Yogyakarta vieren we ook de verjaardag van Yuna! We hadden onze laatste dagen in Indonesië niet beter kunnen besteden.
Met de fiets op stap
Bij Via Via Jogja kan je ook heel wat uitstappen boeken. Eén ervan is een rondrit met de fiets langs de dorpjes en rijstvelden net buiten Yogyakarta. En er zijn ook fietsen voorzien voor de kindjes! Kunnen ze het nog wel na al die maanden zonder?
Na een eerste druk stuk komen we gelukkig snel op de kleine baantjes terecht. Nu is het vooral opletten voor overstekende kippen… maar we hebben twee begeleidster mee die voor onze fietsveiligheid zorgen.
Onze eerste stop is bij de Kroepoek fabriek. Hier maken ze nog op artisanale wijze kroepoek van vis en garnalen. Eerst deeg maken en dan alles snijden en drogen in de zon. Leuk om te zien en na enkele proevertjes fietsen we verder.
We stoppen nog bij een klein huisje waar ze nog op originele wijze tempé maken van sojabonen. De kindjes mogen meehelpen om de bananenbladeren te vullen met het mengsel. Daarna bakken en we kunnen de overheerlijke tempé proeven.
Onderweg zien we aan de horizon Mount Merapi die nog heel actief is en in 2006 nog zwaar uitbarstte. Toch intrigerend om heel de tijd een actieve vulkaan te zien liggen. We leren onderweg nog bakstenen bakken op de traditionele manier en plantten onze eerste rijstplantjes. Wat een fantastische ervaring was deze tocht! We kunnen hem echt aanbevelen!
Het Kraton
In het centrum van Yogyakarta ligt het Kraton, een ommuurd paleis van de sultan die er nog steeds woont. Er is ook een leuk museum aanwezig maar we worden vooral veel gevraagd om op de foto te gaan met de tieners van de schoolklassen die er op bezoek zijn.
Op weg naar het Kraton worden we ook nog aangeklampt door iemand die beweerd dat het gesloten is (het is 1 mei, dus dag van de arbeid) en we beter op jacht gaan naar een mooi Batik schilderij. We hebben dus al op voorhand gelezen dat dit een bekende truc is om je mee te lokken en jawel… enkele uren later komen we terug met enkele mooie Batik schilderijen! Ongelooflijk dat we ons laten vangen hebben!
Prambanan tempelcomplex
Met de kindjes achterop de scooter rijden we richting Prambanan. Het is alweer heel warm, dus lekker bezweet komen we toe op het complex waar het nog vrij rustig is.
Er zijn verschillende indrukwekkende hindoeïstische tempels en we houden de grootste en bekendste als laatste. Eerst gaan we eten en iets drinken want het is alweer warm en vochtig vandaag. Het doet ons een beetje denken aan Angkor Wat maar dan een stuk kleiner.
De hoofdtempel is prachtig en na de nodige trappen en foto’s besluiten we terug naar Via Via te rijden. Zeker niet overslaan als je in de buurt bent.
Borobudur
Op enkele tientallen kilometers van Yogyakarta ligt Borobudur, het bekendste tempelcomplex van Java. De meeste toeristen bezoeken het bij zonsopgang en vertrekken met een tour uit Yogyakarta. Wat betekent dat je om 2u of 3u ‘s nachts al moet vertrekken.
Wij kiezen ervoor om alles wat rustiger aan te pakken en boeken bij het Lotus 2 guesthouse op enkele honderden meters van het complex. Onze kamer is heel comfortabel en groot, met uitzicht over de rijstvelden vanop ons eigen terrasje. We verblijven er 3 nachten en hebben zo de tijd om de regio rustig te bezoeken.
De Ramadan
Alhoewel, rustig… Het is 2u ‘s nachts, 150m van ons guesthouse ligt een moskee en het is de begin van de Ramadan. Als de eerste gezangen worden ingezet, donderen we bijna uit ons bed. Het lijkt wel alsof er een sound system in onze kamer hangt. En dan opnieuw om 6u… Ai ai, en we waren al zo moe van het vele reizen!
Aan de andere kant is het ook wel een belevenis om de Ramadan eens mee te maken samen met de moslims. De uitbater van ons guesthouse vertelt er ons veel over, hoe ze het zelf beleven en wat de gebruiken zijn.
De tempels
Bij zonsopgang de tempels bezoeken was ons ultieme doel maar daar moet je ook redelijk wat voor betalen. Dan mag je om 4u binnen met een heleboel andere toeristen, en zie je de zonsopgang in volle glorie. Buiten de extra kost hebben we ook geen zin om weer zo vroeg op te staan. De kindjes zijn moe, zeker na onze avonturen bij Bromo.
Na wat lezen online hebben we echter ontdekt dat als we er om 6u staan (normale openingstijd) en vliegensvlug naar boven lopen de zonsopgang nog net meemaken. Heleen staat al in de startblokken van zodra het hekken open gaat. Ik en de kindjes kiezen voor de tragere aanpak maar zijn wel nog op tijd voor het fantastische uitzicht vanop de bovenste verdieping van de tempel.
Rondom ons hangt de mist nog in de heuvels, Mount Merapi ligt in de verte en de eerste zon komt boven de prachtige stupa’s rond ons. Wat een magisch moment! En het grote voordeel, de vroege toeristen gaan langzaam weg, de scholen en grote groepen moeten nog toekomen. Heerlijk rustig en beter uitgeslapen bezoeken we de tempels.
Wat een fantastisch complex! Eén van de mooiste die we al gezien hebben! Een Boeddhistisch pareltje!
Een dag van tempé, klei en batik
Na een dagje tempel en wat rusten, doen we nog een rondrit in de buurt Borobudur op aanraden van ons guesthouse. Onderweg bezoeken we opnieuw een tofu fabriekje en gaan we potten bakken!
Yuna heeft deze trip gekozen als cadeau voor haar verjaardag binnen enkele dagen. En ze vinden het heerlijk! Na het potten bakken mogen de kindjes ook nog zelf batik gaan schilderen. Alleen zorgt een hete druppel wax die op Hanne haar voet valt er bijna voor dat ze flauw valt. Voor haar zit de les er iets vroeger op en Yuna mag twee schilderijtjes maken.
Opnieuw een leuke dag, al was de tour die we bij het Via Via guesthouse geboekt hadden nog leuker.
Afscheid van Indonesië
Na enkele dagen in Borobudur keren we terug Yogyakarta voor onze laatste twee dagen. En vooral om Yuna haar verjaardag te vieren. We hebben speciaal een mooi guesthouse geboekt met een leuk zwembad.
Onze kamer, of eigenlijk bijna appartement, bij Tiga Lima Homestay is fantastisch. We hebben een volledig verdiep met keuken, zitkamer en twee slaapkamers. Heerlijk na alle kleinere guesthouses die we gehad hebben.
Op haar verjaardag mag ze kiezen wat ze wil doen. Wafels als ontbijt, zwemmen in het zwembad, een ritje met een rickshaw en gaan shoppen, uiteraard. Ze beleeft een prachtige dag en dat is meteen ook onze laatste in Indonesië!
De dag erna vliegen we naar Kuala Lumpur om er een maand te blijven. School, werken, uitrusten en vooral onze terugkeer naar België plannen waar we de voltallige familie willen verrassen. Ze weten niet dat we naar huis komen na 11 maanden…
